Τα μηνιγγιώματα είναι καλοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται από τα περιβλήματα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού (μήνιγγες) και συγκεκριμένα από τη μέση μήνιγγα που ονομάζεται αραχνοειδής (οι άλλες δύο είναι η σκληρά και η χοριοειδής). Αποτελούν περίπου το 15-20% όλων των πρωτοπαθών ενδοκρανίων όγκων. Ως καλοήθεις όγκοι αυξάνονται με αργό ρυθμό (κατά τη διάρκεια πολλών ετών) με αποτέλεσμα την προσαρμογή του εγκεφάλου και την εμφάνιση ήπιων νευρολογικών προβλημάτων. Εκδηλώνονται σε οποιαδήποτε ηλικία (σπανίως στην παιδική), κυρίως όμως στο ηλικιακό εύρος 40-60 έτη. Παρουσιάζουν ελαφρά επικράτηση στις γυναίκες.
Από το σύνολο των μηνιγγιωμάτων σε ένα ποσοστό περίπου 10% εντοπίζονται στον πρόσθιο κρανιακό βόθρο και αφορούν την «οσφρητική αύλακα», οπότε και καλούνται Οσφρητικά Μηνιγγιώματα, Μηνιγγιώματα του Οσφρητικού Νεύρου ή Μηνιγγιώματα της Οσφρητικής Αύλακας.
Μπορεί να αργήσουν να δώσουν συμπτωματολογία, και συνήθως αρχικά επηρεάζουν την όσφρηση. Αν όμως γίνουν αρκετά μεγάλα, τότε επηρεάζουν τα οπτικά νεύρα με αποτέλεσμα τις διαταραχές της όρασης, ή δίνουν συμπτωματολογία από τους Μετωπιαίους Λοβούς του Εγκεφάλου (πρώιμη διαταραχή των νοητικών λειτουργιών όπως απάθεια, αδιαφορία, ψυχικές διαταραχές, αντίπλευρη ημιπληγία, επιτακτική ούρηση, αφασία.)
Χαρακτηριστική τους είναι, όταν φτάσουν σε μεγάλο μέγεθος, η εκδήλωση του συνδρόμου Foster Kennedy, το οποίο χαρακτηρίζεται από ανοσμία, ατροφία του ενός οπτικού νεύρου και οίδημα του άλλου οπτικού νεύρου.
Η αντιμετώπισή τους όταν διαγνωστούν είναι πάντοτε χειρουργική. Τα χειρουργικά αποτελέσματα εξαρτώνται κυρίως από το μέγεθος του μηνιγγιώματος. Ακόμη όμως και σε περίπτωση υπολειμματικού όγκου ή και υποτροπής του μηνιγγιώματος και πάλι η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η πρώτη θεραπευτική εκλογή.
