Χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα.

Το υποσκληρίδιο αιμάτωμα είναι το αιμάτωμα που δημιουργείται στον υποσκληρίδιο χώρο του εγκεφάλου δηλαδή μεταξύ της σκληράς και της αραχνοειδούς μήνιγγας του εγκεφάλου.
Το αιμάτωμα προέρχεται συνήθως από τραυματισμό αγγείων τα οποία διατρέχουν τον χώρο αυτό- μικρές γεφυρικές φλέβες- συνήθως μετά από κάποια ακόμη και πολύ ελαφριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Το χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα αναπτύσσεται μέσα σε μια περίοδο ημερών έως βδομάδων, συχνά μετά από ελάσσονα τραυματισμό στο κεφάλι, ωστόσο μια τέτοια αιτία δεν προσδιορίζεται στο 50% των ασθενών.
Η αιμορραγία του χρόνιου υποσκληριδίου αιματώματος μεγαλώνει αργά, οφείλεται πιθανόν σε επαναλαμβανόμενες μικρές αιμορραγίες και συνήθως σταματά από μόνη της.
Συνήθως παρατηρείται σε άτομα της τρίτης ηλικίας και σε αλκοολικούς, οι οποίοι έχουν εγκεφαλικής ατροφία. Η εγκεφαλική ατροφία αυξάνει το μήκος γεφύρωσης που οι φλέβες πρέπει να διασχίσουν μεταξύ των δύο στρωμάτων μηνίγγων, και συνεπώς αυξάνει την πιθανότητα διατμητικών δυνάμεων που προκαλούν ρήξη.
Επίσης, είναι πιο συχνή σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα, ιδιαίτερα ασπιρίνη και βαρφαρίνη. Οι ασθενείς που λαμβάνουν αυτά τα φάρμακα μπορεί να εμφανίσουν ένα υποσκληρίδιο αιμάτωμα χωρίς να αναφέρεται στο ιστορικό τους τραυματισμός.
Κλινικά ο ασθενής παρουσιάζει πονοκέφαλο, βαθμιαία εμφάνιση  αστάθειας στο βάδισμα, σύγχυση, διέγερση ή αδυναμία από τη μια πλευρά του σώματος. Μπορεί να υπάρχει επίσης υπνηλία και βυθιότητα. Στο ιστορικό του ασθενούς συνήθως διαπιστώνεται κάποιο χτύπημα στο κεφάλι, το οποίο μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα σοβαρό. Η διάγνωση γίνεται με αξονική τομογραφία.
Αν προκαλεί συμπτώματα, πρέπει να αφαιρείται χειρουργικά. Γίνονται συνήθως 2 κρανιοανατρήσεις (μικρές οπές στο κρανίο διαμέτρου ενός εκατοστού) και αφαιρείται το υγρό, αποσυμπιέζοντας τον εγκέφαλο. Η επέμβαση μπορεί να γίνεται ακόμη και με τοπική αναισθησία σε επιλεγμένους ασθενείς. Μπορεί να απαιτηθεί και επανάληψη της αφαίρεσης του υγρού, δεδομένου ότι οι υποτροπές δεν είναι σπάνιες. Μερικές φορές το αιμάτωμα είναι μικρό και δεν απαιτείται χειρουργική αφαίρεση, αλλά παρακολούθηση με αξονική τομογραφία. Μπορεί να απαιτηθεί η χορήγηση κορτιζόνης και αντιεπιληπτικών φαρμάκων.