Η κορυφή της συχνότητας εμφάνισής τους αφορά στην τρίτη δεκαετία της ζωής, με τη μέση ηλικία των ασθενών να είναι ~ 30 χρόνια. Οι άνδρες επηρεάζονται πιο συχνά από τις γυναίκες (M:F = 3:2). Υπάρχει μια αυξημένη συχνότητα σε ασθενείς με νευροϊνωμάτωση τύπου 1.
Η πιο κοινή θέση εντόπισής τους είναι η θωρακική (67%), ακολουθούμενη από την αυχενική (49%), αν και ο όγκος μπορεί φυσικά να περιλαμβάνει και τις δύο αυτές περιοχές της σπονδυλικής στήλης. Προσβολή του συνόλου του νωτιαίου μυελού (holocord presentation) μπορεί να συμβεί σπάνια και είναι πιο συχνή στα παιδιά από ότι στους ενήλικες. Προσβολή του μυελικού κώνου παρατηρείται επίσης σπάνια (3%) και η συμμετοχή του τελικού νηματίου είναι ακόμη σπανιότερη (λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτή είναι η τυπική θέση των μυξοθηλωδών επενδυμωμάτων). Τα αστροκυτώματα προσβάλλουν συνήθως 4-7 νευροτόμια και προκαλούν διόγκωση του νωτιαίου μυελού στο τμήμα που προσβάλλουν.
Τα περισσότερα αστροκυτώματα του νωτιαίου μυελού είναι χαμηλού βαθμού κακοήθειας που εύκολα διαγιγνώσκονται με απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI). Τα αστροκυτώματα χαμηλού βαθμού (βαθμός 1-2) αποτελούν περίπου το 75-90% του συνόλου των αστροκυτωμάτων που εντοπίζονται στον νωτιαίο μυελό, ενώ τα υψηλής κακοήθειας αστροκυτώματα (βαθμοί 3-4 ) περιλαμβάνουν το ποσοστό που απομένει.
Η χειρουργική τους αφαίρεση είναι συνήθως η θεραπεία επιλογής, ωστόσο λόγω της διηθητικής τους φύσης η εκτομή είναι σχεδόν πάντα ιστολογικά ατελής. Η αξία της ακτινοθεραπείας παραμένει αμφιλεγόμενη, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμη για εξαιρετικά επιθετικούς όγκους, υπολειμματικούς όγκους μετά από χειρουργική επέμβαση και σε περιπτώσεις υποτροπής. Η χημειοθεραπεία επίσης δοκιμάζεται.
Τα αστροκυτώματα γενικά αναπτύσσονται ταχύτερα από τα επενδυμώματα και συνήθως έχουν και χειρότερη πρόγνωση. Οι προοπτικές για τους ασθενείς με αστροκυτώματα του νωτιαίου μυελού εξαρτώνται από το βαθμό κακοήθειας του όγκου (Ι-IV), τη διάρκεια των συμπτωμάτων πριν τη διάγνωση, και την χειρουργική του εξαιρεσιμότητα. Σε γενικές γραμμές, οι χαμηλότερης κακοήθειας όγκοι του νωτιαίου μυελού φέρουν μια καλύτερη πρόγνωση και εκείνοι οι όγκοι του νωτιαίου μυελού με υψηλή κακοήθεια έχουν και χειρότερη πρόγνωση. Το συνολικό ποσοστό 5ετούς επιβίωσης για ασθενείς με αστροκύτωμα του νωτιαίου μυελού είναι περίπου 50%. Η 5ετής επιβίωση είναι περίπου 70-90% για τους ασθενείς με όγκους χαμηλής και 30% για αυτούς με όγκους υψηλής κακοήθειας.
Η χειρουργική τους αφαίρεση είναι συνήθως η θεραπεία επιλογής, ωστόσο λόγω της διηθητικής τους φύσης η εκτομή είναι σχεδόν πάντα ιστολογικά ατελής. Η αξία της ακτινοθεραπείας παραμένει αμφιλεγόμενη, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμη για εξαιρετικά επιθετικούς όγκους, υπολειμματικούς όγκους μετά από χειρουργική επέμβαση και σε περιπτώσεις υποτροπής. Η χημειοθεραπεία επίσης δοκιμάζεται.
Τα αστροκυτώματα γενικά αναπτύσσονται ταχύτερα από τα επενδυμώματα και συνήθως έχουν και χειρότερη πρόγνωση. Οι προοπτικές για τους ασθενείς με αστροκυτώματα του νωτιαίου μυελού εξαρτώνται από το βαθμό κακοήθειας του όγκου (Ι-IV), τη διάρκεια των συμπτωμάτων πριν τη διάγνωση, και την χειρουργική του εξαιρεσιμότητα. Σε γενικές γραμμές, οι χαμηλότερης κακοήθειας όγκοι του νωτιαίου μυελού φέρουν μια καλύτερη πρόγνωση και εκείνοι οι όγκοι του νωτιαίου μυελού με υψηλή κακοήθεια έχουν και χειρότερη πρόγνωση. Το συνολικό ποσοστό 5ετούς επιβίωσης για ασθενείς με αστροκύτωμα του νωτιαίου μυελού είναι περίπου 50%. Η 5ετής επιβίωση είναι περίπου 70-90% για τους ασθενείς με όγκους χαμηλής και 30% για αυτούς με όγκους υψηλής κακοήθειας.
Βιβλιογραφία:
1."Spinal Cord Astrocytomas: Presentation, Management and Outcome.", John K. Houten, Paul R. Cooper, Journal of Neuro-Oncology, May 2000, Volume 47, Issue 3, pp 219–224.
2."Malignant astrocytomas of the spinal cord.", Alan R. Cohen, Jeffrey H. Wisoff, Jeffrey C. Allen, Journal of Neurosurgery, January 1989,Vol. 70, No. 1, Pages 50-54.
3."Intramedullary spinal cord tumors: a review of current and future treatment strategies.", Matthew K. Tobin, Joseph R. Geraghty, Herbert H. Engelhard, Neurosurgical Focus, Aug 2015, Vol. 39, No. 2, Page E14.
4."Surgical Outcomes of High-Grade Spinal Cord Gliomas.", Toshitaka Seki, Kazutoshi Hida, Syunsuke Yano, Asian Spine J. 2015 Dec;9(6):935-941.
5."Intramedullary spinal cord astrocytomas.", Scott P. Sanderson, Paul R. Cooper, Operative Techniques in Neurosurgery, Volume 6, Issue 1, March 2003, Pages 15–23.
6."Spinal cord astrocytoma: pathological and treatment considerations.", Kern J. Minehan, Edward G. Shaw,Bernd W. Scheithauer,Journal of Neurosurgery, October 1995, Vol. 83 / No. 4, Pages 590-595.
1."Spinal Cord Astrocytomas: Presentation, Management and Outcome.", John K. Houten, Paul R. Cooper, Journal of Neuro-Oncology, May 2000, Volume 47, Issue 3, pp 219–224.
2."Malignant astrocytomas of the spinal cord.", Alan R. Cohen, Jeffrey H. Wisoff, Jeffrey C. Allen, Journal of Neurosurgery, January 1989,Vol. 70, No. 1, Pages 50-54.
3."Intramedullary spinal cord tumors: a review of current and future treatment strategies.", Matthew K. Tobin, Joseph R. Geraghty, Herbert H. Engelhard, Neurosurgical Focus, Aug 2015, Vol. 39, No. 2, Page E14.
4."Surgical Outcomes of High-Grade Spinal Cord Gliomas.", Toshitaka Seki, Kazutoshi Hida, Syunsuke Yano, Asian Spine J. 2015 Dec;9(6):935-941.
5."Intramedullary spinal cord astrocytomas.", Scott P. Sanderson, Paul R. Cooper, Operative Techniques in Neurosurgery, Volume 6, Issue 1, March 2003, Pages 15–23.
6."Spinal cord astrocytoma: pathological and treatment considerations.", Kern J. Minehan, Edward G. Shaw,Bernd W. Scheithauer,Journal of Neurosurgery, October 1995, Vol. 83 / No. 4, Pages 590-595.
